TECHNOPOL  AGRO-GAS  Biogaz, Biometan, Wodór

Dr inż. Kinga Borek z Instytutu Technologiczno-Przyrodniczego Państwowego Instytutu Badawczego wskazuje, że rolnik może przeznaczyć część upraw i nawozów (obornik i gnojowica) jako wsad do biogazowni. Z kolei poferment z biogazowni można zastosować jako nawóz, który dzięki separatorowi może być rozdzielony na frakcję stałą i płynną. 

Ministerstwo Klimatu i Środowiska podaje w Ocenie Skutków Regulacji (OSR) do projektu nowelizacji ustawy o odnawialnych źródłach energii (tzw. ustawa o OZE), że biogazownia rolnicza o zdolności produkcyjnej ok. 500 m3/h wytwarza ilość pofermentu, którą można zagospodarować na ok. 1-1,2 tys. ha użytków rolnych rocznie. - Frakcja płynna może być traktowana jako ciecz technologiczna i wykorzystywana do nawadniania i nawożenia pól. Jest to ważny aspekt w przypadku wciąż zmniejszających się zasobów wodnych. Zakup frakcji płynnej może okazać się tańszy, niż wykorzystanie wody z sieci wodociągowej do podlewania pól i ogrodów. Rolnik może zużyć wyprodukowaną energię elektryczną i cieplną na potrzeby własne i gospodarstwa. Wówczas biogazownia nie może być zbyt oddalona, ponieważ przesył ciepła staje się nieopłacalny i wymaga dodatkowych pozwoleń. Tu pojawia się możliwość skraplania.  W Instytucie opracowaliśmy stacje do sprężania i rozprężania biogazu do butli gazowych dla własnych potrzeb, które mogą być wykorzystywane w odbiornikach gazowych, np. kuchenkach gazowych lub ciągnikach na LPG.  Jest to też jedna z możliwości współpracy rolnika z lokalną biogazownią.

W rozwój biogazowni mogą zaangażować się lokalne firmy, które mogą sprzedać odpady i ograniczyć koszty ich przetrzymywania. Mogą to być cukrownie, rzeźnie, browary czy mleczarnie. Jak informuje Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa, w 2022 r. do produkcji biogazu rolniczego zostało użytych ok. 5,7 mln ton surowców. Użyto najwięcej wywaru pogorzelnianego (1,07 mln t), gnojowicy (0,93 mln t), odpadów przetwórstwa spożywczego (0,79 mln t), pozostałości z owoców i warzyw (0,77 mln t) oraz kiszonki z kukurydzy (0,61 mln t).

Instalacje biogazowe, a w przyszłości biometanowe, to źródło dodatkowych przychodów do budżetów samorządów. Jak czytamy w OSR dla projektu ustawy o OZE, najwięcej środków finansowych można uzyskać w wyniku podatku od nieruchomości, który stanowi 2% wartości danej budowli (np. instalacja uzdatniania biogazu, sieć elektroenergetyczna) oraz budynków (np. maszynowni, magazynów). Przychody z tego tytułu mogą sięgnąć ok. 129,6-140 tys. zł rocznie w przypadku instalacji produkcyjnej o wydajności ok. 2 mln m3 biometanu rocznie, a wartość inwestycji sięga 18,5-30 mln zł (35% udział budowli i budynków). Dodatkowo dochodzą środki z tytułu podatku gruntowego, które mogą wynieść 25 tys. zł rocznie (ok. 2,5 ha powierzchni). Podatki płaci też operator sieci gazowej (o ile taka zostanie podłączona), a mogą one wynieść ok. 6 tys. zł rocznie za 1 km sieci średniego ciśnienia oraz ok. 10 tys. zł rocznie od stacji redukcyjno-pomiarowej. Do budżetu samorządu trafia też część podatków od osób fizycznych, czyli kilku pracowników zatrudnionych w biogazowni. Jeżeli biogazownia jest wykorzystywana w ramach wyłącznie działalności rolnej, wtedy płacony jest też podatek rolny.

Ilość pieniędzy, które można zarobić na biogazowni rolniczej zależy od kilku czynników. Po pierwsze, wielkość biogazowni rolniczej będzie miała wpływ na ilość produkowanej przez nią energii elektrycznej. Po drugie, cena energii elektrycznej wpływa na rentowność biogazowni rolniczej. Po trzecie, koszty uruchomienia i eksploatacji biogazowni rolniczej również wpływają na jej rentowność. Generalnie jednak biogazownie rolnicze mogą być całkiem opłacalnymi inwestycjami.

Aby inwestycja w biogazownie rolnicze była opłacalna, należy pamiętać o kilku rzeczach. Po pierwsze, biogazownie rolnicze wymagają znacznej ilości inwestycji początkowych. Po drugie, biogazownie rolnicze mają wysokie koszty eksploatacji. Po trzecie, biogazownie rolnicze muszą być zlokalizowane na obszarach o dużej produkcji odpadów rolniczych. Po czwarte, biogazownie rolnicze mają długi okres zwrotu inwestycji. Mimo to biogazownie rolnicze mogą być bardzo opłacalnymi inwestycjami, jeśli wszystkie te czynniki zostaną uwzględnione przed dokonaniem inwestycji.

Ilość biogazu produkowanego przez biogazownię rolniczą zależy od rodzaju zastosowanych odpadów rolniczych. Na przykład biogazownie rolnicze wykorzystujące jako substrat obornik mogą produkować do 250 metrów sześciennych biogazu na hektar rocznie. Natomiast biogazownie rolnicze wykorzystujące jako substrat resztki roślinne mogą produkować do 500 metrów sześciennych biogazu na hektar rocznie.

W celu oceny opłacalności biogazowni rolniczych przeprowadzono studium przypadku w Indiach. W wyniku badania stwierdzono, że biogazownia rolnicza o mocy 1 MW może wygenerować zysk w wysokości Rs. 10 mln (156 tys. USD) rocznie. W badaniu stwierdzono również, że okres zwrotu kosztów dla biogazowni rolniczej wynosi od 3 do 5 lat.

Istnieje kilka sposobów na sfinansowanie biogazowni rolniczej. Jednym ze sposobów jest zaciągnięcie kredytu w banku. Innym sposobem jest otrzymanie dotacji rządowych. Ponadto możliwe jest również uzyskanie przychodów poprzez sprzedaż kredytów węglowych. Po więcej informacji zapraszamy do kontaktu – specjalizujemy się w pozyskiwaniu finansowania na biogazownie.

Koszt założenia biogazowni rolniczej zależy od jej wielkości i lokalizacji. Ogólnie rzecz biorąc, można jednak założyć biogazownię rolniczą o mocy 1 MW za około 30 mln Rs. (470 tys. USD).

Biogazownie rolnicze mogą być całkiem opłacalne. Jest jednak kilka rzeczy, o których należy pamiętać, aby inwestycja była opłacalna. Po pierwsze, biogazownie rolnicze wymagają znacznej ilości inwestycji początkowych. Po drugie, biogazownie rolnicze mają wysokie koszty operacyjne. Po trzecie, biogazownie rolnicze muszą być zlokalizowane na obszarach o dużej produkcji odpadów rolniczych. Po czwarte, biogazownie rolnicze mają długi okres zwrotu. Mimo to biogazownie rolnicze mogą być bardzo opłacalną inwestycją, jeśli przed inwestycją uwzględni się wszystkie te czynniki.